آخرین فیلم آکی کوریسماکی ادامه همان مسیری است که او سال ها در فیلمسازی دنبال کرده است یک مسیر ساده اما جادویی او این بار یک داستان عاشقانه را با همان ویژگی های متعارف تعریف می کند اما به روشی متفاوت از همیشه وریسماکیِ فنلاندی یکی از محبوب‌ترین فیلم‌سازان سینمای معاصر برای من است کسی که فیلم‌هایش در فیلم‌نامه و کارگردانی واجدِ ویژگی‌های خاصی‌اند که تقریبن در همه‌ی آثارش قابل‌ردیابی است؛ از همان اولین فیلمِ بلندش جنایت و مکافات ۱۹۸۳ تا بعدتر در ابرهای گذران ۱۹۹۶ و حالا در برگ‌های ریخته ۲۰۲۳ در بُعد فیلم‌نامه، همواره با داستان‌هایی سرراست و خلوت سروکار داریم خلوت هم از نظر تعداد شخصیت‌ها و هم از نظر مقدار دیالوگ‌ها و هم فارغ از پیچیدگی‌های ظاهریِ معمول معمولن شخصیت‌های اصلی از یکی دو نفر بیش‌تر نمی‌شود و دیالوگ‌ها نیز به‌صورت کلی هم کم‌اند و هم به موجزترین شکلِ ممکن نوشته شده‌اند این خلوتی به کارگردانیِ کار نیز رخنه کرده است میزانسن‌ها همواره
اشتراک گذاری در تلگرام